Saldırgan Gölgem Gibi Yalnızlık

içime akan yaş süzülürken yüreğime
bin bir parçaya bölünüyor
tutunmalarımdaki tırnaklar
kırmızıya boyanıyor ellerim

çaresizlik girdabında kırgınlığım
ne çığlığım ulaşıyor ne de çırpınışım

ay göstermiyor yüzünü denize
büyücü çingene olmuş sanki gece

kara yağız bir çeribaşı sarıyor çıplaklığımı
canımı yakıyor acı kalaylıyor tenime
soğuk terimde akıyor siyahlar

-bir düş mü bu yaşananlar-

yarasalar çürük yaprak ağızlarında
sarhoş naraları atmakta kör bakışlarda

ve sabahın ilk ışıklarıyla bakıyorum
alkol kokulu saçlarımı düzeltiyorum
aynanın yıpranmış ışıltısında

yağmurda yürümeliyim şimdi
ıslanmalıyım sırılsıklam
saldırgan gölgemdeki yalnızlığa inat
çıkartmalıyım üzerimdeki çingene geceyi...