Salata Şiiri - Sarahatun Demir

Mutfaktan sesleniyordu sessiz diliyle
Hep uzaktayken nüksederdi konuşma hevesi
Uzaklaştığı her alandan bağırarak dillendirirdi dinletmek istediklerini
Yarım yamalak anlamamı alışkanlık etmişti
Cümledeki bazı kelimeleri duymaz, olasılarını ben tamamlardım o nedenle
Salataya limon koyayım mı?
Sen bilirsin…
Cevap ver hadiiiiiiiiiii!
Salataya limon mu sirke mi?
İkisi de
İkisi olmaz
Sen bilirsin o zaman
Sen hep böylesin
Ben yemeyeceğim
Ne dedim ben!
Limon ya da sirke
Koy işte birini
Ne fark eder ki…
Mevzu sirke ya da limon değil
Sen hep busun, söylediklerimi salakça buluyorsun
Kaldır artık başını o kahrolası kağıtlardan
Hayat onların içinde değil…
Saçmalıyorsun…
Sen daha ziyade saçmalıyorsun..
Yemiyorum yemek falan be.
Keyfin bilir…
Hızla kapattı kapıyı.
Arkasına astığı, birlikte aldığımız, artık demode kalmış duvar yazısı yere düştü, kırılmadı tahta diye; sadece yankılandı…
Uzaktan seslenmeyi alışkanlık mı etmişti?
Belkide yakındayken, birlikteyken soracakları tükenmişti
Uzaklaşınca nüksediyordu sormak istedikleri..
O da artık hayatın birer zarureti kadar tatsızdı ama
Limon mu sirke mi?
Bilmiyorum, ne fark eder, koy birini, ikisini de koyabilirsin…
Salatayı doğramıştı, dağınıktı mutfak
Kimse yemedi yemek
Masa, yarım yamalak kurulu kaldı
Salata, mutfak tezgahında hüzünlü bir' lanet olasıca 'gibi suçlu hissetti kendini
Yok, yok mevzu salata da değildi
Ömürleri, sadece birer doğramlık o malzemeler kadar tükenmişti
Geri dönüşsüz…
Birlikte aldıkları, artık demode olmuş duvar yazısı gibiydi hayatları
Durmadan yere düşüyor, kırılmıyor, hüzünlüce yankılanıyordu sadece yine yenilememiş buruk bir salata tabağı köşesinde…

(Sarahatun Demir)