Biraz Zaman Şiiri - Sarahatun Demir

Alışkanlık biriktirmek için koleksiyona gereksinim duymuyorduk

“Seviyorum” tükettikçe sıradanlaşıyorduk

Kullanıldıkça anlamını eskiten gazete kupürleri gibiydik

Çok değerli bir haberi bir asır sonra okuyormuşum gibi

Yani, önemi artık kişiselleştirilmiş, yitirilmiş, es geçildiği için gecikmiş…

Birlikte çıkmayı düşlediğimiz hiçbir kapıdan vakitlice dönmeyi beceremedik biz

İmgesel bir yoğunluğun içinde devinmeyi

Devrilmeye tercih ettik

Şimdi dönüp bakıyorum

Senin elinde çağlar öncesi manşetli telaşlar

Bense günlük bayii tiryakisi

Hani, hiçbir alışkanlık için koleksiyona bel bağlamayan…

Tüm varoluşları –sevmek dahil

Gereksiz bir alışkanlık zannediyordun

Elinde asırlar öncesi manşetleri

Ömründe pul, taş ve peçete koleksiyonları

Bütün “sevmeklere” sadece bu yoldan gidilir diye inanıyordun

Kupür dediklerin gerçeğin acımasızlığı içinde küfleneli uzun

Devre araları gereğinden fazla uzatıldığı için upuzuna gark olmuş

İki yalan “dost kalabiliriz.” katiliydik.

Senin manşet korkuların hiçbir dilde günceli yansıtmıyor

“Biraz zaman ver.” diyorsun

“Dost kalabiliriz” bıçakladık az önce

Bu kanı bünyeden akıtıp, adına “ayrılık” demek ve bunu kabullenmek için hala biraz vaktin ve sana verecek zamanım var…