Salak Şiiri - Veysel Şimşek

Nedeyimki dünya değil umrunda,
İnsanlığa kucak açmaz ömründe,
Şere köle gider şerrin emrinde,
Bende insanım diye yerinir salak.

Kendi pire gibi görünür deve,
Sen salaksan salak seni kim öve,
Ortada ayakçı uğramaz eve,
Benden başka yok der yerinir salak.

Söz dinlemez senin gibi salaklar,
Çoktur asi yanar döner yalaklar,
Suçlu osla bile kendini haklar,
Suçluysa aktan ak görünür salak.

Yapar suistimal incitir gurur,
Dönmez şerden şerrin yolunda yürür,
Oda benim gibi ipini sürür,
Ağa paşa gibi yerinir salak.

Durumu durumsuz hemde ukala,
Yalan sahte softa gölge sakala,
Sözde fayda etmez şaşkın akıla,
Koşmaz insanlığa erinir salak.

Hararet nardadır hak ben ademde,
Arama camide arama cemde,
İyilikte kötülükte hepsi kalbinde,
Kalpde değil sözle arınır salak.

Veysel der; Her zaman hakka niyazım,
Bazı insanlara ters gelir sözüm,
Farketmezki benim oğlumla kızım,
Özde değil sözde arınır salak.