Saklanan Yas Şiiri - Hasan Okursoy

Üşütür poyraz
Kalan boşluğunda
solur deniz
kalır tuz

çarşıda
akşama sürünür bir yanımız
kimse duymaz
küser sokaklarımız

buruşur çiçekler
dağılır pazar
önlüğümün yakasında
şimdi her yanım kanar

yaşlı ve yorgun
düşer soluğum
uzaklarda öyküm
zarfında uyur pulum

bir gün dinlenir ruhum
uğultusunda taşın
canı burnunda gönlüm
güzünde soluğum

II

Yine güneşi bekler
koca su derininde
unutulur siyah beyaz resimlerinde
yine saklanır gülüşünde

uykusuz penceremde
o uzaklar
uzayıp giden yollar
bende kalır deminde

bilmem neden?
gelir uzanır yalnızlığım
kırışır durur gün
bir de başlar yağmurum

içimde kırılır incecik bir çizgi
bir yangın
uzaklaşır suyu
kapanır kapım

sonra süzülüp gelir
dalın ucundaki ümit
onarılır yırtılan akşam
ocağımda ısınır kiremit

bir şehir ne zaman küser insanlarına
nasıl iner güne ölüm akşam karanlığında
kimin günahı yoktur gecede
konuşur bekleyen çocuklar içimizde

bir özür
kırılan dalı
nasıl ağacına götürür?
kalmaz mı? geride kömür

neler yakışırdı bu yurda?
ey ömrüm
ne varsa alıp gittiler
sabahında

bir nazilli basması
nasıl tutuşurdu bizde?
şimdi küller içinde pası
seslenip durur içimizde

acımızın sesi
dur artık
kurusun üzüm
yorulmasın gün

dönüyor değirmen
bir orman içinde
bir uçurum
solur yıkık köprüsünde

kimse sormaz yaşını
bir değirmen gibi
öğütüp durduk taşını
hala saklarız yasın