Sait Küçük Şiirleri - Şair Sait Küçük

Ölüm de ne
Tende çürüyüşü can tohumunun
Kan aldıkça damarından yaşamın
Ölümsüzüm ben
Acılar götürür beni ölüme
Oysa ben ölümden doğarım yine

dokuz kat
ölümün
haricindeyim
yaşama
dahilim
on kat

öldüm
aşkın tılsımı
filiz sürdü tenim de
çürüdü ölüm sinim de

dağ başındaymışım
azığım yokmuş
umrumda değil
sevdan var ya
yeter bana

ben çocukken
babamın aldığı
oyuncak tabancayla
kapsüller patlatırdım
büyüyüp asker olunca
komşu ülkelerin

sevdanın ve aşkın
yüzüsuyu hürmetine
geldim dünyaya

masada
insan ve ölüm
ikisi de direniyor yenmeye
sonuç ortada
yenilen insandır her defasında

iki parça mıknatısın
birbirini çeken
kutuplarıyız

başak misalidir
sevdamız bizim
zaman gelir
kanımızla sularız
bedelini canımızla öderiz

yüreğim
bir ütopyadır
sevgiden