Sait Küçük Şiirleri - Şair Sait Küçük

hayatın sunduğu acıyı
seninle bölüşen kimse
işte
odur
dost

ben yaşarken
ölümden beter ölümler yaşadım
azrail’le gelen ölüm
ağzımda çerez

sanmayın tutsak bir ozanım ben
dört duvar arasında
vucudum ne kadar içerideyse
beynim de o kadar dışarıdadır
haykırarak penceremden
insanlara ovalara sulara

vazgeçerek intihardan
bin çiçekli
baharı
yaşamaya
soyundum
çatlasın ölüm

bazen hava serin olur
oturur demlenirsin
çiçekli kırların eteklerinde
bazen ise ağır olur
bir kurşun kadar
namlunun ucundan sürmek istersin

barışı
seven
herkes
silah
kıyımına
başlamalıdır

zemheri ayında ilkbahar gibi
akınca içime sevdan
karın üzerinde
durdum çiçeğe

eli boş yüzü kara
geldiğimi zannetme
yola çıkmadan önce
yüklendim özlemini

başka seslere kulak vereli
kendi sesimi yitirdim
iyi de oldu
koroyu buldum

taşım
ama
taş bağırlı değilim artık

yumuşattı beni de
rüzgar ve zaman