Şairleri korkuları vurur

depremlerden en çok şairler korkar.
yürekleri en kırılgan fay hattının
çünkü tam üzerinde olandır onlar.
ve en çok şairlerin başına gelir korkulanlar.
bir sabah belki gün doğarken
ya da güneş tam onikiyi vururken
en çok şairler ölür.

denizlerden en çok şairler korkar.
dalgaların rengini değil,
sadece şiddetini yaşadıklarından.
bir sabah belki gün doğarken
ya da ilk kumdan kale daha yapılmamışken
sahile en çok onlar vurur.

yangınlardan en çok şairler korkar.
kırmızı; bir gelincik tarlasıdır onlar için.
perdeleri hep berekete açılan.
ama ne zaman gökyüzü alev rengine boyanır,
küller kavrulmuş kelebekler gibi uçmaya başlar
önce şairlerin gözleri yanar.

sevdadan en çok şairler korkar.
yarın yaşanacaksa özgür yaşanmalıdır.
her akşamın sarhoşluğudur sabahların umudu
ama can acısı gibi, kapı hiç açılmaz üzerlerine
bindikçe biner beklenen sevgililerinin yokluğu.
şairler kendileri saplar hançerlerini sırtlarına.