Bak şu hikmet dolu sözlere,
Sonunda sen de ilimle dolarsın.
“Benim Rabb-ı Rahimim,
dünyayı bana bir hane yaptı.
Ay ve güneşi o haneme bir lamba;
Kalem aldım elime
Sordum kendi kendime
Okumadan olmuyor
Sayfalarda dolmuyor.
Bilgisiz kuru ağaç
Sevgiliden gelen en güzel mektup,
Aşk üzerine, kelimelere sığmaz destan,
Yaşama dair en zevkli mektep,
Bütün aşıklara bir hisse var bu dersten.
Asırlık aşk destanı,
Mesh eder her insanı,
Benim olmaz derdim,
Benimde oldu derdim.
Gönlümün yollarına gül derdim.
Ona layık olan da budur derdim.
Bazen gün ağarırken tan vakti,
Bildiğini yok yaşayan,
Herke duygusuz hissiz,
Allah için yok ağlayan,
Doldu her tarafta dinsiz.
Eğer islamı bilseler,
Kur`an indirilen nebi ki,
İbadet şeklini öğretir tabi ki,
Bunun dışında ibadet uydurmak,
Kendini şeytana kalbinden vurdurmak.
Namaz, oruç eğer şekilcilikse,
O şekli Allah istedi öncelikle.
Kısadır boyu, pistir huyu, aklındadır zoru,
Küçük dağları ben yarattım havasında,
Bir günü bile, diğer gününe uymuyor,
Diliyle herşey nasipten derken, kendide inanmıyor,
Ama gözü kendi kazancında değil, milletin parasında,
Allahım sen böyle hasitlerden bizi koru.
İnanç ruhlu nur ordunun,
Yeri yok içte korkunun,
Uğraşı Allah yolunun,
Didinirler hiç durmadan.
Düşmanları kurmuş pusu
Gönlünde daima acı sızı
Bir yangın var evladı içinde
İmanı gidiyor, bed azabı
Evlad kurtarma düşüncesinde.
O başı dumanlı dağlar gibi
Nefse yenik düştük.
On dakkalık zevk için,
Aklımızı üşüttük,
Nefsi tatmin için.
Din ne için var ki?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!