Uyuduk onca millet,
Bastı üstümüze gaflet,
Attılar kur`anı yere,
İslam kötülendi kaç kere,
Müslümanlar uyutuldu,
Böylece Allah unutuldu.
İnsandaki nefsi emare;
Dünyadaki bütün akılsız vahşi hayvanların
Davranışlarının toplamıdır,
Yapar içindeki imanını pare pare.
Nefsin kötü hallerinden,
Gitmelisin nebi denen imara,
Aşk evrenimin şeffaf varlığı siz,
Mikro alemden seslendiniz.
Leptonların arasından, gluonlardan izinsiz geldiniz.
Sesiniz makro alemde nasıl yankılandı, bilinmez kaldı.
Akıl yüreğimiz buna sevdalandı.
Gözlerimiz takıldı. Süperpozisyonda kaldı.
Yağan yağmurda, çakan şimşekte,
Yerde çamurda, esen rüzgarda,
Aşkta sevda da, ölen mevtada,
Hep onu gördüm, o var orada.
Mikro alemde, makro alemde,
Fikirlerin biri gelir, biri gider,
Ciddiyeti olmayanlar yitip gider,
Hepsi felsefe ve bilim bulaması,
İnsanlık çekiyor, düşünce koması.
Savaşlar, barışlar insanlık suçları,
Bırakın …! kardeşlerim gitmem lazım.
Arkamda ağyanım olabilir,
Çevremde düşman çoğalabilir,
Bu işin sonunu bir Allah bilir.
Bir virüs var; “bir şey olmaz virüsü”
Yapışır insanın yüreğine
Bir sülük gibi,
Kaplar benliğinin heryerini
Sorumluluk denen iyi kanı emer bitirir.
Sorumsuzluk Moğol ordusu gibi kuşatır tüm duygunu,
Bak uzun bir ayrılık,
İsyan ettirir bu inada ayrılık.
Deliverir içimdeki sevgi
Bazen deliveren, bazen kardelen çiğdem gibi.
Üşürüm korkarım güneşe uzanırım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!