Puslu duvaklar örtüsünden tomurcuklu cicege yarip giden
Varligin önemle ihtiyac duydugu huzur icinde tenefüse havaya ve hevese
Öyle bir yerdir insani kendine götürüp ceken esenler yaganlar
Cagla caglayan her ne varsa günese suya topraga
Bir cicegin sana ve dünyaya baktigi kadar bile olmaksizin sarfiyat ile
Duyup görmedigine
Bilip bilmedigine
Sessizlesip öldügüne
Gecip kendi bozulmuslugunun basina , vurup kirbaci, kertip kiskaci
Ola ki seni sana sen seni
Ask lafindan gevezelikle farfaralayarak calan cigiran göcük gününü
Yalansin
Yalansin
Yalan ha yalan….!
Senden sana yagmalanip yikilan cöl divandan
Seyfi Karaca…………….Nisan / 11
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 24.4.2014 15:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!