Bıktım günlerimi hayalinle süslemekten,
Çekil git artık düşlerimden düşüncelerimden!
Bıktım sahte gülüşlerinden,
Ağzından çıkan her cümle,
Dengesiz umutlara beni sürüklemekte!
Düşünüp duruyorum kara kara,
Hangisi yalandı... yaşadıklarımızmı acaba?
Yoksa.. söylediklerinmi bana?
Her gelişinde birşeyler çalıyorsun benden!
Perişanım artık hasretti vuslattı derken,
Bedenimi saran kıyafetin, kalmadı farkı beyaz kefenden!
Çöllere sürdün ilgine muhtaç,
Hani bana yakıştırdığın Sultanlıktan tac?
Ne tahtım varmış, ne itibarım.
Leyla ile Mecnunuz derdin,
Öykülerde kaldı adımla şanım.
Bende artık senin gibi, uydurma bir masalım!
Bırak beni bana kalan gerçeklerimle kalayım.
Onlarla avunup teselli bulayım.
Umutlarımı bir bir toplayıpta,
Yeni ufuklara yelken açayım,
Yarınları hayıra yorayım!
Çekil git artık hayallerimden.
Alıpta kalemimi elime ben,
Kader benim Mimar benim!
İstediğim yolu kendime çizerim! !
Dokunma hayali ellerinle artık tenime,
Boşuna ''alışkanlık ettim, özlüyorum'' deme!
Sinmesin uydurma kokun artık bu bedene! !
Gönlümü avutupta ''Seviyor işte'' diye,
Bir yalanda bana söyletme yine!
Seni bukadar seviyoriken,
Yalanlarla sevgimi beslemen,
Çok acı veriyor artık Kalbime!
Madem ki sevgine layık değil senin gözünde,
Çekil git artık zalimlik etme!
Ne kalmayı becere bildin, nede gitmeyi,
Kovuyorum artık işte seni.
Oysa bendeki yürek ikimizede yeterdi!
Kayıt Tarihi : 11.5.2010 09:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!