Sahnem , Şiiri - Kadir Mustafa Türken

Sonunda her şeyin
ne biriktirirsen biriktir
ne bırakırsan bırak
bomboş bir hayat
gelecekte, geçmişin ...
bazen renkler var
geçici..
bazen hep karanlık
yalnızlık
zaman anlaşılamıyacak şekilde hızlı
film gibi
bir varsın bir yoksun
bir varlar bir yoklar
ve en sonu yalnızlık ve tavan yansıması ...
insanlar ,mağazalar ,hayvanlar parklar bir dekor sanki
neyi seçersen , ne konumdaysan , konuşmalar hep aynı
gülmeler ...üzüntüler hep aynı şeylerden...
bomboş bir hayat işte,
yavaş dolup hızla taştığın bir bardak gibi
insanlar hep rolünde seversen varlar ,
sanki sevmeliymişsin gibi
herkes bilge ve herkes cahil kime ne sanki
bomboş bir hayat ,akşam oluncaya kadar renkler ,
ve gece ve yine tavan perdesi açıldı yatakta ......
ve yine karanlık
renksiz ..
aslında olduğu gibi ..
sadece bir yalnızlık var .....
yakınlarda ,buralarda bir yerlerde
içimin taa derinlerine nufus etmiş
kalabalık nafile........