Güneş gri bulutlara tutunuyordu batmamak için
Gecelerin yargıcı gibiydi hasret yürekte perçin
Ufukta kayboluyordu birer birer kurşuni dağlar
Sevda dolu dizgin,kükrer yürekler,gece ağlar.
Sokaklar yasak kenti andırıyordu bomboş
Uğruna ölmeyi göze almıştım
Son kez sevgiliye haber salmıştım
Ettiğim yemine sadık kalmıştım
Yüreğim can verdi darağacında.
Temiz hislerime Allah vekildi
Şiirlerim hüzün kokar
Türkülerim yürek burkar
Artık ölümden kim korkar
Bir yaralı can bıraktın.
Yüreğimi aldın gittin
Hatıralar yine geçmişi sundu
İçim kavrulurken ellerim dondu
Bedenim üşürken yüreğim yandı
Anılar ıslandı gözyaşlarımda.
Derin bir ah çektim gözlerim daldı
Kıyametler kopar kimse bilemez
Akar gözyaşları eller silemez
Sevdayla kavrulur aman dilemez
Şiirdir şarkıdır yüreğin dili.
Hazan çiçekleri sevgi bağında
Yalan sözlerine nasıl inandım
Ceylan gözlerine bakıpta kandım
Seni insan değil bir melek sandım
Çok üzgünüm sana yazıklar olsun.
Kanıma canıma nüfuz etmiştin
Bir kerecik olsun görmedim yüzün
Hiç eksik olmadı yüzümden hüzün
Aklımı almıştı o kara gözün
Beni yangınlara saldın mutlusun.
Hayatımda ilk kez ağladım sana
Bir seyahatte kesişti hayat çizgimiz
Büyük mücadeleler verdik seninle
Eş olmanın yanında yoldaşlık yaptın
Sana özden saygım vardır kadınım.
İki güzel yavru verdin sen bana
İki fidanım var selviyle çınar
İncinse tırnağı ciğerim yanar
Ah baba yüreği dayanmaz kanar
Biri büyük aşkım diğeri sevdam.
Yaşama sevincim oğlumla kızım
Zifiri karanlık gecede
Katran kazanlarında yandı bedenim
Ruhum ızdırap çekerken
Yüreğimde kan gülleri açtı
Kan kızıl alev rengi güller
Bir buket yaptım
seni çok özledim