Sahipsiz Mezarlarla Konuşma....2

Ey mezar ahalisi -adı sanı belirsiz
Başlarının üzerinde sarı birer çürük diş
Binyılların köleleri..türküleri akıtanlar siz
Hayat dulda verdiniz yoksul gövdelerinizle
İşte yoksunuz artık..küllere karıştınız
Bin yamalı ömürlerden geçmiş kanlı gölgelerdiniz
Aslında hep dolaşır hain bir sırıtışla
Aşkların üzerinde ölümün kara sisi
Bakır çalığı akşamlarda bulutlar yerdiniz
Terinizi sundunuz ana toprağa
Sonra kendiniz girdiniz

Geride kaldı şimdi o büyük çileniz
Zincirleriniz hala takılı kaçıncı torununuzda
Ey mezar ahalisi korkardınız günahlardan
Oysa bir gün bile insanca yaşamadan
Boyunlarınızda tasma ayaklarınızda prangalarla
Beylerin itlerinden daha değersizdiniz

Selam olsun sizlere eğer aşk varsa
Onu ancak siz yaşattınız bu güne kadar
Zincirler kırdınız..ayaklandınız zulme dem oldu
Dağlar gibi yürüdünüz
Dağlara vurdunuz
Bahar başakları gibi türkülere durdunuz
Sizin omuzlarınızda yaşadı engerekler
Zalimlere kul oldunuz dem oldu
Zındanlar hep sizin için yapıldı
Duvarları aşklarla türküye boyadınız

Hala duruyor yerinde şaki kesildiğiniz dağlar
Bulutlar türkü söylüyor ay doğarken
Yıldızlar nasıl da dökülüyor sulara
Yarlar dolusu kanınızı akıtan diktatörler
Yok oldu bir yerlerde
Ne aşılmaz duvarları kalelerinin
Ne kapılarında bekleyen cellatları
Koruyamadı ölümün pençesinden nice Karun’u
Serveti saçıldı ortalığa
On binlerce yıl deniyor adına
Zaman ki o büyük bilge
Tanıktır yıkılan sultanların her anına
şimdi yerle bir olmuş şatafatlı saraylarına
Rüzgar bile uğramaz gayri
Kemikleri bile çürüdü zalimlerin
Dehşetle parlayan gözlerini kurtlar yedi toprakta
Ve hala
Yeni zalimler
Bir an bile bunu düşünmediler
Yine zulüm
Yine kan
Yine zincir ve zinmdan
Ey mezar ahalisi
Dünyanın bütün türkülerini yaratan halklar
Siz orada bekleyin
Savdınız sıranızı
En azından
Bütün diktatörlerin kül oluşunu
En iyi siz göreceksiniz
22.10.2005