Sahildeki İnsanlık Şiiri - Sinan Karakaş

Et deri kemik sandı zalimler insanlığı
Oysa et deri kemik, hayvanlarda da vardı,
Kendini insan sandı yaşayan arsızlığı
Haşa hayvandan bunlar sanırım ki davardı.

Sahillerde insanlık, çocuklarla öldüler
Utanacak olanlar kahkahayla güldüler
Yüz karası sahilde, cansız yatan bedenler
Hayvan olamayanlar, sevinip övündüler.

Utanması gereken, utanmaz utanmıyor,
Şu olan bitenlerden, hiç kimse ders almıyor,
Ölmeyecekmiş gibi, zulümde ısrarcılar,
Ölüm enselerinde, nedense uslanmıyor.

Görüyor duyuyoruz, kahrolmak ne kelime,
Öyle çok sözler var ki, gelmek ister dilime,
Ya Rabbi huzuruna ne yüzle geleceğiz,
Barajlar engel değil, gözümdeki selime.

Yüzde doksan dokuzu zulme maruz kalmıştır
O yüzde bir olanlar, mazlumdan ah almıştır,
Uyanın ve silkinin, ey dünya mazlumları,
Zalimler insanlıktan, hep sınıfta kalmıştır.