Seyha oldum düştüm gurbet ellere
Bağlandı yolum kar yağdı gönlüme
Ne haller geldi sağ olan bu başa
Ölüm haktır şu ayrılık olmasa
Mersin mavisi gözlerin
Yosun kokulu dudakların
Düşer aklıma gün ortasında
Özlemler dürtülenir
Gecenin bir yerinde
Gökyüzü güneşi eğridir
Kuşların uçuşunda bunu bildim
Sırtımı döndüm Munzur'a
Güneş küstü
İmgenin pıhtısı kenger uçlarında
Günaydın dalıma konan bülbül
Günaydın
Sesine uyandığım paskal
Günaydın
Hayallerimi resimleyen pencere
Başım alam gidem
Torosdağı başına
Dalam renkli hülyalara
Yıldız ol
Bir karanfil at bana
Atki kızıllığından
Toplanmış bulutlar
Bulutlar gökyüzü
Baktım ki kalbim
Baştanbaşa gökyüzü
Açmış kapısını gökyüzü
Mustafa Kemal’dir
O güzel adın
Milyon milyon yazıldı
Uzak ufukların perdesine
Öksüz yarınlara doğdu güneşin
Evimin kapısı bakar sokağa
Bir kız bilirim
Kapısını açmış ışığa
Eteklerinde rüzgarın sesi
Gözlerinde gül vardı
Kalbimle selamladım günaydınladım
Bir mavi karanfil ki düşmüş sokağa
Hercai güneşler toplanmış bakışlarından
Lülelenmiş saçlar inmiş enseye
Venüs saçlı kız duruyor karşımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!