Safure Kalafat Şiirleri - Şair Safure K ...

Ben ne kışlar, ne baharlar gördüm
Ateşler içinde kavrulan gönülleri
Aydınlık gecelerde karanlık sabahları
Yarım kalmış sevdaları, ayrılıkları gördüm…

Ben ne İnsanlar, ne çaresizler gördüm

Zamansız tanıdım gözlerini
Mavi sularında İstanbul'un
Sevinçlerim martı kanatlarında takılı kaldı
Kollarımda ölümüm sıcaklığı
Ah! Umut dolu gençliğim;
Aldırma…

Anılarım var sende Üsküdar! ...
Gençliğim, sevdam, Hasbahçe sokak
Unutamadığım, unutmayan, sevgili var
İkimizde çok sevdik Üsküdar! ...

Ahh! umut dolu gençliğim
Nasılda harcandın acımasızca
Hayâtı yaşayamadın gönlünce
Gülmedi tâlih yüzüne.

Ahh! umut dolu gençlığım

Marmara Bölgesinde güneş tutulması gerçekleşmeden öncesinde, İstanbul Beykoz'da akrabalarımın yanına tatile gitmiştim.Güneş tutulmasının gerçekleştiği günün gecesinde gökyüzündeki kimi yıldızların kayarak denize düştüğüne bizzat şâhit oldum.O gece rüyâmda iki tane yamâç gördum bu yamâçların üzerinde evlerin olduğunu ve bu evlerın şiddetle sallanarak yıkıldığı ardından evlerden kurtulan insanların çığlıklar atarak sokaklarda koşuşturdukları gördüm.Ve üzerine beyaz bir cübbe giymiş sakallı bir dede bana burasının Gölcük olduğunu söyledi.(Gölcüğ'e daha önce hiç gitmedim) Görmüş olduğum bu korkunç rüyânın etkisiyle ağlayarak uyandım.uyandığımda saat sabaha karşı 05.oo sularıydı.yanımda bulunan teyzemin kızı ağlama sesimle uyanarak bana sorular sormaya başladı.
[neden ağlıyosun, rengin neden soldu yoksa kötü bir rüyâmı gördün ]dedi.
Rüyâmı teyzemin kızına anlatarak birlikte analiz ettik ve sonuç olarak rüyâmın gündüz konuşmuş olduğumuz güneş tutulması olayının etkisiyle bilinçaltı olarak gördüğümü düşündük.
İnsanların çığlıkları beni çok etkilediği için, gördüğüm rüyâ zaman zaman aklıma geliyordu.
Bir sonraki gün üsküdar'daki evime gitmek için yola koyuldum. Evimin kapısını açmamla birlikte evimde bulunan muhâbbet kuşumun daire kapısından dışarıya fırlayarak apartmanın içerisinde havada uçmaya başladı.Evcimen bir kuş olduğu için ben onu çağırınca omzuma kondu.Az sonra tekrar aynı seyi yapmasıyla yine çağırdım.
Hayatında hiç kaçmayan kuşumun kaçmaya çalışmasına çok şaşırmıştım.Ve şöyle düşündüm. Arkadaşim yemini ve suyunu vermemişmiydi yoksa kafesin kapısı kapalımı kaldı?

Sana geleceğim bu akşam,
Nereye gittiğimi bilmeden,
Yıllardır sakladığım özlemlerimi,
Sunacağım damla damla...

Seviyorum seni herşeyimsin!

Gözlerimin bebeğisin Üsküdar
Kavuşamadığımız sevgili gibi
Asla! hasretine dayanamam
Öyle güzelsin ki; sana kıyamam

Sevdaların bir aşkadır Üsküdar

Seni tanıdığım zaman;
Güz yaprakları düşüyordu şehre
Her yanım sarı
Her yanım eylül’dü…

Kayboldum gözlerinde

Yıllar var ki; Kırgınım dargınım sevmelere
Boşlukta yaşadım hayatımı
Erteledim özlemlerimi
Hayâllerimi
Hep içime attım. yüreğimde büyüttüm,
Acılarımı

Bir gün ansızın gideceğim bu şehirden
Ardıma bakmadan sessizce
Çok uzun yollara düşeceğim
Gündüz gece
Özgürlüğüme tanıklık edecek kaldırımlar
Yürek sesime zılgıt çekecek rüzgârlar…