Safiye Çakır Şiirleri - Şair Safiye Çakır

dudaklarından sonbaharı öperken Ankara
göçmen kuşlar yolcu ettik göz çukurlarımıza
tren garlarında son bulurken yaz aşkları
selvi boylu kadınların göğüslerinde bağbozumu
alın çizgilerimize yüklenirken hasat zamanı
hiç sorma

Bugün İstanbul’u sürüyorum gözlerime
Küflü caddelerine deviriyorum içimi
yüzüme vuruyor yağmur
dövüyor Taş sokakları damla damla
yosun tutuyor içimin duvarları
Bir çift yeşilde vuruluyor şafak

“a z r a ا ل ع ذ ر ا
el değmemiş bakire
delinmemiş inci
ayak basılmamış kum…,,

hikâyesini ikimizin bildiği
bir şiir çalıyorum dudaklarından
bilirsin aynı düş de çürümez gece
kısılır mı gökyüzünün hıçkırığı kulaklarımda
aşk mı içimizdeki salkım saçak örüntü
kundaklarken yüreğime acılarını

naaşına ikrardır yüreğimdeki avaz,
ışığa kör döner pervane,
Ruhum perişan.
isyana tövbelidir ahval,
her sukut mühürlüyse, yerin göğün sahibine.

Biliyorum
Bitti diyor gözlerin
söylesene
Hiç adınla anılmayacak mı adım
Yan yana d/üşmeyecek mi harflerimiz
Hep sen geç kalmışlığım mı olacaksın

gözlerimde geçmiş çöküntüsü
sigaranda içme dediğim savruk bir duman
siyah beyaz anılar küllenirken kül tablasında
kör ebeyim harflerime
eyvahlarım
cürümsüz asılıyor cümlelerimin sonuna

seyyar gülücüğümün ucunda kıvrılırken zaman
bitirdi aşkı yakamoz kokulu kadın

söyle
hangi denizin dalgasıyla geldin sahilime
nasılda döküldün közlerimin üzerine

eski bir balıkçı kasabasındaydı
mutluluğumun çark edişi
beni çağırıyor şimdi o kasaba
yalnızlığın bende gizli gel de al diyor
hala gönlümde taze yarası
çekilen ağların sesi

bu şehir lanetlidir sevgili
yükleri kendilerinden ağır
gemiler kalkar limanından
hüzne dalar k/yürekleri
sahilinde aşk ölüleri yatar
kayıp ruhlar saklanır denizinde