Safiye Çakır Şiirleri - Şair Safiye Çakır

gecenin saçlarından inerken şafak
birkaç harf dökecek usulca dudaklarım
her harf isyankar,
her harf ağlamaklı
sıcaklığını sakladığım avuçlarımda
bir bir seveceğim dokunaklı iç çeken manaları

saçlarından tenlerine yuvarlanan
aşkın çırpınışıydı
titrediler
tökezledi uykuları

elvedaların koynunda rüyalarım
düşlerim ağlamaklı
imgelerim adın sayıklamada
kaç kez provasını yaptım gidişin
kaç kez durakladı adımlarım
gözlerimde nemli son/bahar

Hey Ivan
bugün bendensin
donat şu masayı gönlünce
en altınından bir altın başak oturt masanın ortasına
eksik kalmasın hiçbir şey
beyaz peyniri de unutma ha

emanet değildir yüreğim bırak sende kalsın sevgilim

ihtimal gidişini suçlayacak baklaçiçeği gömlekli adamlar
kara bulutlar çekilir gökyüzümden
cenazeler mezarlık arar yüreğimde
dik başlı vapurlar kalkar yokluğuna

su/zî ateş
su/zî kor
suda har v a r
yandı bütün renkler
m e c u s i oldu melekler
zerdüştün elinde tutsaktı dilekler

gitmeseydin;
iki damla göz yaşı olurdum yanaklarında

bir neden yoksa kalmak için;
terket beni bildiğim şehirlere
ve git!

Yanık yüzlü çocukların gözlerinde
diz çöktü Azrail
Yaşamla ölüm arasında
çocuklar Araf’ın zindanlarında hapis
Tanrı affetmedi sütü bozuk zebanileri

kasvet çevirdiyse eşkıyaların kestiği yolu
yorgundur yürekleri aşk için inleyen köpeklerin
ağızda tümce diye unuttuğun bir kaç harfin şeddesi
kemirirken dudaklarımı
şaşkın bakan gözlerimden gönül kurusu bir yaş düşüyor ellerime

‘’Cayır cayır yanarken için
Yapraklar adınla varır secdeye
Yastığımda baş izin
Tenimde kokun kaldı
Çok üşüyorum sevgilim üstüme ört yalnızlığımı’’