Babası sağ idi Arif'in
ama hiç baba parası yemedi
Anası da sağ idi Arif'in
ama hiç ana şefkati görmedi
Biri hariç tüm sevdikleri sağ idi,
Gecenin saat dördünde
kan uykusundan uyanıp
bakıp uzaklara pencereden,
sinip camın gölgesine
ağladı Arif
siz tüm bunları biliyorsunuz tabii
ölmek göç etmekse bu diyardan
başka başka diyarlara
bir parça mülteci olacağız
ait olmadığımızdan değil
meyve ağaçlarını
Yüzümde kocaman bir insan oturuyor,
Kafamı nereye çevirsem o oraları izliyor
ben onu.
Kim küfretse üzerine alınıyor
Canını sıkıyor her şey yüzümdeki adamın.
dışarda yine kar, kış, kıyamet
gencecik boynun bunca acıya nasıl dayanıyor
hiç bilemeyeceğim behrinda.
öksürmüyorsun, ellerin ve ayakların soğuk sadece, ne iyi
sobamızda yakacak iki kucak odun daha var
ellerin ve ayaklarınla sarıl bana
Bu mahallenin işine ermez akıl sır
Derler ki Hüseyin de evvelce aşıktır,
Amma usandı nazdan, çekemedi kahır
Hal bu olunca evlilere kaydı göz
Evli ne yüzük ister ne nişan ne de söz
Bilmek yük
anlamak yük
cehalet ne büyük nimet imiş.
Duymak güç
görmek güç
avama göstermek gözünün önündekini
hep kısa boyluydum
kadınlar uzattı
ve çocukluk efkarlarım
omuzlarımdan inmeseydi,
uzamazdım belki.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!