Sadun Aksüt Şiirleri - Şair Sadun Aksüt

Yıllar sonra anlatacaksın
Mâzideki aşkını
Hatırladıkça o günleri
İçin için ağlayacaksın.
Hiç bitmiyecek sandığımız
Ateşine yandığımız

Gönül özledikçe görürdük onu
Lâcivert kanatlı kumruydu Banu.
Izdırapla geçen beş yılın sonu
Nâğmelerle uçtu ahrete Banu.

Unutmak mümkün mü böyle bir canı

Gönlümde yangın yaktı
Elâ-alev
Bir çift gözün
Beynime nakşoldu yüzün
Gecenin siyahı saçlarında
Gül kokusu dudaklarında

Akşam saatlerinde
ufukda güneş
kanlı bir gül gibi solarken
bir renk cümbüşü seyredip
bir doğa senfonisi dinlemekteyim...

Dünya'da
Ne evim-barkım
Ne param-pulum
Ne malım-mülküm
Var.

SEN
Bir kanatlanmış alevsin rûhumda her gün benim
Ömrümün kutsal mucizesi,
gönlümün hazinesisin.

Gözlerine vurgunum:

Hammallık yapıyordu
Hayat onu çok yordu
Ne yeri,ne yurdu var
Meskeni olmuş sokaklar
Onurlu,

Sokaklar, caddeler
dar geldi..
Yoruldum
mesafeleri arşınlamaktan;
yüreğim tükendi,
belim büküldü

Uçan eteklerinde akşam rüzgarı ağlar
Zarif dudaklarında aşkdan nağmeler çağlar
Tutamam göz yaşımı seni andığım zaman
Şu karanlık rûhumu senin hasretin dağlar...

Güneşin sunduğu kadehlerle
içtim aşkını
ayak uçlarından.

Ulu çınarların
dallarında gizlendi