Gecemi aydınlatan
Gönlüme gülen mehtâb
Beni hayâllerimle
Yalnız bıraktı, bitâb.
Bahsetti göklerin
Bu ıssız, karanlık
ve kimsesiz gecede
kadehimde o güzel hayâlin canlandı,
ismin yankılandı.
Dilime dolanan her hecede
Bir paslı çiviydi
yüreğimde mutsuzluk.
Çekip çıkardım
attım derinlere.
Güneş daha bir sıcak
Seni görmek, seni sevmek inanılmaz bir düş'tü
Şarkılar bestelendi, melodiler üşüştü
Dilimden ayağına bir kırık nağme düştü
Gönlümde açan çiçek senden bir tek gülüştü.
İşte yine güz mevsimi
göçmen kuşlarda
hasret çığlıkları
gökte güneş ölgün
bulutlar telaş içinde.
Dolaşıyorken rûhum Fatih sokaklarına
Erir sevgiyle gönlüm narin ayaklarında
İçimde bir ateş var yılların öncesinden
Hâlâ ararım onu Fatih sokaklarında.
Issız gecelerin
yorgun saatlerin
yalnızlığında
bir tükenmişlik...
Ne göklerin maviliklerinden
Hasret nedir bilirim
buz elimde kor kesilir...
Yüreğime kan damladı
senin gözyaşlarından.
Tonlarca yük taşırız da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!