Sadık Yılmaz Şiirleri - Şair Sadık Yılmaz

Hülyalara dalmaz, sanma uyuyor
Konuşmaz bilakis, belki duyuyor
Aynıdır yaşlanmaz, ne de büyüyor
Sen insan değilsin, sen bir meleksin

Sahilde bekliyordum, vurdu deniz meltemi
Bilseydim gelmeyecek, güne gün eklemezdim
Mesut gün göstermiyor, miras kaldı matemi
Bu yaptıkların ayıp, Senden Hiç Beklemezdim

Yosun tutmuş mevzuyu nedensiz açıyorsun
İstersen anlatırdım, bil ki ben teklemezdim
Bu acelen de nedir, benden mi kaçıyorsun
Çileme çile kattın, Senden Hiç Beklemezdim

Sebep yokken beni kırdın ansızın
Kalp taşıyorum ben elbet burkulur
Hala duruyor bak kalbimde sızın
Gözüm yıldı inan, senden korkulur

Hiç suç isnat etme var mı kanıtın

Çok fazla zorlayıp sabrım sınama
Küstahlaştın artık senden iğrendim
Taş kalbin kırarsam sakın kınama
Yaralar açmayı senden öğrendim

Artık aşkta kalmadı hissem
Geri dönemem artık gitsem
Senden başka kalmadı kimsem
İnan senden sonra dostum olmadı

Kim dedi beni böyle bezdir diye

Ayrılığımıza şahit oldu bu tren
Aşkımız burada zamansız biterken
Vakit gelip te çalınca siren
Sen trenden baktın giderken

Susuzluğundan kanar gibi

Gücenmem bilesin, söyle hakikati
Zaten dertlerime, dertler ekliyorum
Yıllardır hasretim, göreyim şefkati
Güleceksin diye, Seni bekliyorum

Yola çıkma vakti, var artık menzile

Seven gönlüm inan senin esirin
Bin yıl geçse de bitmez tesirin
Ne kadar tatlısın ne kadar şirin
Bu sihir inan hep senin eserin

Sözüne güvenmiştim meğerse yalan

Çıkmıyorsun aklımdan, hele o masum yüzün
Hiç bir şeye değişmem, sen gönlümün sahibi
Üzülme dayanamam, eksik olsun dert hüzün
Hayatımda hiç kimse, olmadı SENİN GİBİ