Sadık Yari Beton Olanlar

İnsan dünyada mülk, para, çıkar, ün, şan, şöhret, güç ve üstünlük peşinde koştuğu müddetçe toprağın insanı zamansız alma derdi bitmez.

Ne insanın gözü doyar ne de toprağın.

Mezara koyulan her insanın gözünün içine bir avuç toprak yaşayan ölüler ibret alsın diye dökülür.

İnsanı kullananlar toprak alma derdinde toprağın derdi kullanılanları içine gömmek!

Toprak içine, üzerinde yaşamasını istemediği utancı gömer!

Arpa, buğday, domates ekilen yerlere beton dökenler yarın beton kemirerek karnını doyurma şansı bulamadan beton mezarın oldu/olacak!

Boşuna dememiş Aşık Veysel benim sadık yarim kara topraktır diye.

O eski insanlığın bir özlemi artık.

Sadık yari beton olanlar bundan ne anlar?