Şafak Atıyor Şiiri - Önder Karaçay

Kendimize göre bir yaşamımız, düşünüş tarzımız, giyim kuşamımız, gelenek ve göreneklerimiz, adalet sağlayan töremiz, aidiyet duygumuz ve bir yaşam üslubumuz vardı.

Yabancı saatlerin istilasıydı yerli saatleri şaşırtan
Hedefe konan zamanın kendisiydi

Şafağın parıltısı günü başlatır, günün sonunu akşam ışıkları tayin ederdi.

Kapaklı cep saatlerinin yelkovanları yorgun ayaklı böcekler gibi yavaş dönerdi
Gök bizim bildiğimiz zamana göre hesabını tutturur
Kadranın üzerinde rakamlar yürür, zamandan ve yaşamdan sıhhatli haberler verirdi.

Yalancı yabancı hayranlığından sonra bizim zamanın ikliminde iki ucu gecelerin karanlığı ile boyalı günlerimiz tanınmaz oldu.

Işıkla başlayıp ışıkla biten yaşamımızda geceler dışında karanlığımız yoktu.

Zaman bizim şerefli yaşadığımız günleri ölçerdi.

Ne zaman ki yabancı ve farklı niyetleri içimize davet ettik, onlara hizmet edenleri içinizden seçerek yetki verdik
Yaşam düzenimizi bozup bilinmeyen ve bize uymayan bir prensibe göre ayarlandığımız günden bugüne tanınmaz hale geldik.

Yeni ambalajı ile paketlenmiş her ölçü yaşamımızda yeni zelzeleler üretiyordu
Zaman aidiyet duygumuzun kırık fay hatlarının manzaralarını yerle bir ediyordu
Haddini bilmemekte istikrar abidesi kesilen ve içimizden devşirilen emperyalist niyetler
Bizi biz yapan değerlerin sedlerini yıkmaya kalıyorlardı

Gecelerimiz gündüzümüze karıştı
Bulanık renkte bir zaman geleceğimizi soldurmaya kalktı

Karanlığı gittikçe keskinleşen şimdiki zaman
Yaşamımızda şaşkın bir noktaydı

İşte bu hoyratlık tatlı hüzünleri ve gösterişli dakikaların büyüsünü dağıttı

Yedi yirmi dört saat yabancılık çektik kendi yurdumuzda kendimize
Günün dayattığı geçim şekli bizim şafak aleminden ve horozlardan uzaklaştırıp erken öten horozlara yakınlaştırdı

Acı çekenlerin şişkin göz kapakları örtülemez oldu alın teri silmekten, ekmek parasına ekmeğini elinden alan kodamanlara köle olmaktan

Yorgunluktan kızaran gözler
Yeniden hatırlıyor şafağın parıltılarını
Boynuna geçirerek yaşam ipinin kanlı ilmiğini aydınlatan ışığın haberci olduğunu

Şafak saati rüyasız bir uykunun sonu
Neşe ve ümidin başlangıcıydı o alaca saatler

Şafağı ilk bakır oklu minareler yükseldikleri yerden yerinden sökerdi
Eksik işler o anlar da tamamlanırdı

Akrep sokmuş yelkovanlı saatler kalk/uyan zamanının zilini çalıyor şimdi
Alınteri akıtma vaktini hatırlatıyor
Kodamanlar ateş saçan gözlerle sömürmek için hased sürülerini hala bekliyor

Zamanın içinde nasıl kaybolduğumuzu ve yerimizi koşuk bize bildiriyor.