Sadık Softa Şiirleri - Şair Sadık Softa

Yesevi’nin Ocagi’nda pişmişim,
Yüreklerde sevgi imiş, aşkmışım,
Sevda pınarından gönle akmısım,
“Enel Hak” demişim; Mansur olunca.

Avuçlarım, Peygambere özenmiş,

Bütün sokaklara adını verip,
Bu şehir adını ansın isterdim.
Bütün caddeleri senle yürüyüp,
Caddeler kokuna kansın isterdim.

En büyük caddeden bütün şehire,

Bu memleket birden var olmamıştır;
Atalar kanından kan verdi oğul...
Böyle sana bana yol olmamıştır;
Atalar kanat ve kol gerdi oğul...

Hep bakarız hala dosta, düşmana;

Bir uhrevi alemden bakıyor Karatekin;
Şehre hakim tepede yatıyor Karatekin;
Yılı, her yıl baharda, halkıyla kucaklıyor;
Erguvan çiçeğinde, kokuyor Karatekin.

Gözlerin harmanladı geceyi,
Gündüzler kör, sağır, dilsiz;
Ayrılık kına yaktı gülüşünde,
Suskunluk dile geldi sensiz.

Avuçlarında sustu sevda,

Kalbimiz sevişir, engel tanımaz;
Mesafeler fersahlara uzansın.
Mutluluk bizimle can bulur canım;
Bırak sevda biraz anlam kazansın.

Mutluluk sevdanın kutlu düğünü;

Kimsenin ahın alma, bulmasın ahlar seni.
Ben ahlarda boğuldum,tutmasın ahlar seni.
Yürekten yanıyorum,yakmasın vahlar seni,
Benim için başka yok,sen dünyamın ahseni*.

Çankırı-21.06.2004

Rüyalarım uzandı mavilere bir daha,
Deniz nazlı bir gelin gibi ilerliyordu.
Dans eden dalgaları duvakla süslenmiş,
Kollarını açarak bana ilerliyordu.

Sonra mavi gözleri dikildi gözlerime,

Ne iz kaldı,nede bir nişan senden;
Şimdi vedalara verip busenden;
Aynalar kaç kere utandı benden;
Senden uzaklarda gamla beklerim.

Dağlarca gönlüme taşır gam yükü;

Anlatmaya kalksan anlatamazsın,
Dilin suçu yoktur,diller n’eylesin? !
Benim bezginliğim gönülden gelir,
Ben bile bilemem, eller ne’ylesin? !

Neylesin Züleyha,Yusuf bir gerçek,