Sadık Öner Şiiri - Erdal Karadağ

S
A
D
I
K
Ö N E R'e... (34)

🍁S u gibiydin bir yanın çığlık bir yanın yaşama telaşı
🍁A ynı nehirlerde öğrenmştik ölüme usulca akmayı
🍁D ayanması rezil bir yaşamda rüsva etmeden onuru..
🍁I raklara mı götürdün
🍁K ıyısı ölmüş bu şehirden alıp o mahsun bakışı..

🍁Ö lüm değildi de,
🍁N eydi seni burdan oraya sürükleyen,
🍁E celin eli bu kadar uzun muydu ki
🍁R ast geldi sana, en sadık mührü...

İnsan bir ölümün nerden vuracağını bilemiyor
Bir de ihanetle saklı hançerin
Bir de vefasızlığın..
Bedenin yoksa da yanımda,
Ruhun hep yanıbaşımda
Niye öldün demiyorum artık !
İyi ki öldün, bu kahpe renkli dünyada
Ya ölmeseydin ?
Kaç kez daha öleceğini biliyor muydun yoksa!.
Ölümüne üzülmüyorum artık,
üzülürsem de namerdim
Seviniyor ve gurur duyuyorum
Yaşarken sevdiğim ve duyduğum gurur kadar
Ölüm bir insana bu kadar yakışırdı ancak.
Gözlerime düşen yaş,
Yüreğime düşen bir alev ise yokluğun,
Bitmeyecek ''Ulan'' bende ki dostluğun...

17 Mart 2014