Sadi Kurt Şiirleri - Şair Sadi Kurt

Bir rüzgar esiyor, solgun yüzüme,
Hırçın tokadını çalıp gidiyor.
Kulak asar gibi her bir sözüme,
Hasreti ardına takıp gidiyor.

Bir rüzgar esiyor, serin mi serin,

Ben günüm, ve güneşim akşam olunca batar,
Karartır bulutları, üstüne çekip perde,
Üzülmem, her güneşin batışında yıldız var,
Onlar ki çogu zama ilaç gibidir derde.

Ben gülüm, yaşayanlar aşk diye tanır beni,

Acizim, düştümü bir pişmanlığa,
Saatler, zamanlar dursun isterim,
Sebebsiz oluşan her düşmanlığa,
İnsan kafasını yorsun isterim.

Bülbül seslenirken güllere inat,

Ağlama anne... sil gözyaşını,
Çile yağmurunda dolaşsam bile.
Oğluna dua et, kaldır başını,
Derdin hamuruna bulaşsam bile.

Gelirim ben sana, uzansın yollar,

Bu şehir… Sırılsıklam aşığım duruşuna,
Soğuğun da ısınıp, sıcağında da donsam,
Masmavi gökyüzün de kanatlanmış kuşuna,
İmrenip en yükseğin en yükseğine konsam.

Kara kışın içinde dolaşırken yazların,

Bu hasret, gönüle sevda yazısı,
Silmesen dert olur, silsen dert olur,
Tebessümü yalan dosttur bazısı,
Bilmesen dert olur, bilsen dert olur.

Bir mazlum karşında, yüreği yanmış,

Kırdıysan kalbini, hergün ağlasan,
Güller daha açmaz, sana küstümü,
Serçenin boynuna altın bağlasan,
Kanatlanıp uçmaz, sana küstümü.

Korkulardan korkup, gölgeni görsen,

Deli gönül yine çoştun bu akşam,
Maziden maziye girdin sessizce.
Yıldızlarda hüzün, ay da ise gam,
Gördükçe çoğaldı derdin sessizce.

Nice gül yşerttin gönül bağında,

Varlığın, yoklugun anlamı nerde,
Gitte bir bilene, sor diyemezsin.
Her gün inadına rüzgar eserde,
Çıkıp karşısına, dur diyemezsin.

Kuşlar uçup gitsin, uzak diyara,

Açılmaz huzura gidilen yolun,
Bu ne düzen, bu ne kanundur dünya.
Her yerin sıkıntı her yerin sorun,
Bu ne düzen, bu ne kanundur dünya.

Fakir çocuğuna ekmek alamaz,