Evliyalar şehri, koca İstanbul,
Kalk bak etrafını dert sarmış artık,
İnsanı, insana ediyorsun kul,
Kim seni yenecek, kim kalmış artık,
Şehvetin yakarken, köz köz insanı,
Yüreğim konuşsa, gelse de dile,
Her günüm, günümden beter sevgilim.
Alıp ateşlerde yaksalar bile,
Bana senin aşkın yeter sevgilim.
Tutmaz olur kolum, ayağım, elim,
Hayat bu, bak daha yolun başında,
Çile kapısını çalanlar da var.
Gözü açılmamış çocuk yaşında,
Anasız babasız kalanlarda var.
Bir selam beklerken esen yellerde,
Hayat bazen, demir atmış bir liman,
Yosunları kurumuş, ıssız toprağa,
Hasreti bağrında, çilesi yaman,
Gövdesi takılmış zalim bir ağa.
Bir yol yaklaştıkça uzak görünür,
İstemem yağmurlar hiç azalmasın,
İstemem hiç bahar bitmesin hocam.
Saat dursun, takvim hep öyle kalsın,
Şu zamandan bir an gitmesin hocam.
Yıllarım geçti de bu sınıflarda,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!