Sadece Mevlaya Beli Bükülür

Rüzgardır esmeyi bilmese bile
Fırtınalar çıkar yeli dokunur
İnsanlık adına yetmese bile
Kolu uzanmazsa eli dokunur.

Dünyanın varına aldanılmışa
Kelâm hayâ ederken satılmışa
Minnet eylemezken yaratılmışa
Sâdece Mevlâya beli bükülür

Sezâî dağlara çıktığı olur
Hâneyi ocağı yaktığı olur
Şöyle uzaklardan baktığı olur
Gücü yetmiyorsa dili dokunur.

Hasretle Sezâî dolanan seyyâh
Uykusuz gecesi olmuyor sabah
Ne hallere düştü eyvâh ki eyvâh
Yanar için için külü dökülür.

Lazımdır bilirim akıl birine
Yüzeysel acılar nakil derine
Düştüğü yerlerden âkil yerine
Tutar bir elinden deli dokunur.

Düşürme yârabbi azgın eline
Şükür ediyorken azın birine
Bir türkü inlerken sazın teline
Söküm söküm ciğerleri sökülür

S.efil feryattadır sabaha karşı
Sızlatır âlemi ağlatır arşı
Aşk ile yazdığı türküyü marşı
Kendi öldüğünde belki okunur.