Sabret Hele Şiiri - Durak Yiğit

**
Düş kırıklarımı hibe etmiştim oysa geçmişe
Gel gör ki;
Baş edemiyordum can kırığı denen embesille.
Şahit olurken gece sinemde ki ateşe
Fısıldardı yüreğime
" Sabret hele "
İrkilir, silkelenir
Hayellerin nöbetine dururdum sonra
Niyet edip niyaz ederdim
Şiire dururdu yüreğim
şarkıların eşliğinde
seni Yazsam, mısralarda sözcük sözcük !
Dinlesem, notalarda
ağıt ağıt ben olurdum !
Ne tek başınaydım o dört duvar uğultuda
Ne kalabalık
Hüznü bitimsiz yokluğunda.
*****
Elimde avucumda dil yarası
Gönül karası bir kor
Dumanı üstünde daha.
Hatırı kendinden büyük dertler
Kök salarken içimde
Ve dallanıp budaklanırken dermansızlığına
Dilek mendilinde sallandırdığım düşlerim
Affedin !!
Bilemedim.!
******
Söyle şimdi ey aşk !
Olmaz ya hani, olsa mesela.
Tekrar inansam sana.
Kursam vuslata tüm zamanların zembereğini.
Bezenmez mi gözlerin uzaklara,
Yadellere yürümez mi yüreğin ?
Olmaz ya hani
Olsa mesela
İnansam yeniden,
Tutsam ellerini.

Ah sen!
Sen eksik yanım,
Yarım kalanım.
Gündüz aklıma ziyan,
Gece uykuma hülya olanım.
Söylesene !
Şimdi nereden başlasın yeniden,
Nasıl inansın sana senden kalanım ?

****
Her sırrıma sahipsin yare aşikar eyle,
Dile gel de tellal ol cümle aleme söyle.
"Sadık yar kara toprak" yastığın hası böyle
Çek yüzünü yüzümden düştüm yana yastığım.
**
Lal mı oldun desene yarin başı nerede,
Söğüt kökü su bulmaz suyu kuru derede
Öldü deme gam yerim canı Allah vere de,
Çek yüzünü yüzümden sustum O'na yastığım.
**
Yatak yorgan çarşafın topla pılın pırtını,
Bırak sinem üşüsün hiç yaslama sırtını,
Pek de hafif değilsin çeken bilir tartını,
Çek yüzünü yüzümden kustum Cana yastığım.