Sabır Şiiri - Mehmet Yazgünoğlu

Dedin ki Rabbim,
(Ve le nebluvennekum bi şey’in minel havfi vel cûi)
“Andolsun ki sizi biraz korku ve açlıkla”
(Ve naksın minel emvâli vel enfusi vessemerât)
“Bir de mallar, canlar ve ürünlerden eksilterek deneriz”
İtikat ettik, zerre şüphe duymadık Rabbim.
Sonra,
(Ve beşşirissâbirîn (sâbirîne))
“Sabredenleri müjdele”
Diye buyurdun Resulüne...

Duygularımız karıştı
Üzüntü ve sevinç arasında bocaladık
Maddi bir korku değildi şaşkınlığımız Rabbim
Sana sığındık bütün dünyevi korkularımızdan
Bilirdik, uzun sürmezdi hiç biri
Bertaraf olurdu bilmediğimiz bir hâl ile
Hikmeti ilahinden hiç sual etmedik Rabbim
Korkumuz, açlık, mal ya da ürün hiç değildi
Zaten rızkın sahibi sensin
Sıdk ehli ile gayret sahibine verensin
İmtihandır bütün bunlar
Ve sabredenleredir müjden
Ama, ama ya “CANLAR”
Eksilen canlarla denenmek! ! !

Ölmekten değil Rabbim
Can ile denenmekten çok korkuyorduk
(Ellezîne izâ esâbethum musîbetun,)
“Onlar; başlarına bir musibet gelince,”
(Kâlû innâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn (râciûne) .)
“Biz şüphesiz Allah’a aidiz ve şüphesiz O’na döneceğiz” derler
Dedin sonra…

Korkumuzla yüzleştik
Kaybettik can da cananımızı
Kaybettik can yoldaşımızı
Evdeşimin ardından sana sığındık kalanlarla
“İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn” dedik Rabbim
Sabrederek, metanetle…

(Ulâike aleyhim salâvâtun min rabbihim ve rahmetun)
“İşte Rableri katından rahmet ve merhamet onlaradır.”
(Ve ulâike humul muhtedûn (muhtedûne) .)
“Doğru yola ulaştırılmış olanlar da işte bunlardır.”
Diye müjdeledin sevenlerini
Ve sevdiklerini…

Esselamu aleyna ve ala iba dilla hissalihin…

24/02/2010 02:30 TARSUS