Saatleri Sıfırlayamam Şiiri - Nuray Özgüney

“Dudağımda yarım kalan
söylenmemiş son sözümdün”

Bir kere daha görüşelim ne olur
Bir kere daha oturalım seninle ufka karşı
Gözlerine bakarak dileyeyim özürlerimi
Bir kere daha fırsat ver bana diye
Boşuna ısrar etme
Ey sevgili
Ayrılığın bilmem kaçıncı yüzgününde
Yada bilip de söyleyemediğim
Zamansız zamanların bir yerinde
Saatleri sıfırlayamam
Hasretini bir kere daha baştan alamam

İhanetin gölgesi düşmüşken üzerimize
Gözlerim gecelerin dipsiz kuyularında kararmışken bir de
Her hücremle tek tek savaşmışken
Seni unutabilmek için
Ve zamanın unutmayı değil de
Alışmayı öğrettiğini anlamışken
Tam öğrenmeye başlamışken
Sensizliği yaşamayı
Ne olur içimi parçalayan sesini bana dinletme
Bana -hâlâ- kıymetli nefesini
Boşuna tüketme
Bir kere dahası yok ısrar etme

Bir daha değmemeli gözlerin gözlerime
Ellerin ellerime değmemeli
Kokun burnuma gelmemeli esen rüzgârla
Yüreğim seni yeniden sevmemeli
Dillerimiz bir daha bir daha dememeli asla
Dahası kalmadı bu yolun ısrar etmemeli

Niyesi yok sorma anlatamam
Gideceğini bile bile bir kere daha
Seni görmeye dayanamam
Ayrılığın bilmem kaçıncı yüzgününde
Yada bilip de söyleyemediğim
Zamansız zamanların bir yerinde
Saatleri sıfırlayamam
Hasretini bir kere daha baştan alamam