Saat sekiz, Şiiri - Tevfik Pekel

Seni gördüm bu sabah.
Erkendi...
Yine her zaman ki gibi,
Köşebaşında bekliyordum.
Saat,sekizi geçiyordu.
Deniz gözlerin,biraz buğuluydu.
Bir parça durgundu,melek yüzün.
Sanki; bir şeyler anlatmak istiyordu,bakışların.
Gözlerimin önünden;
Sessizce geçip gidiyorken,
Ardından bakıyordum sana,yalnızca.
Acaba? diyebildim kendi kendime.
Duyamadığım sesin,
Yüreğimde yankılanıyordu sanki.
'Seni seviyorum şaşkın,
Doğru mu duymuştum allahım?
Yoksa; duymak istediğimi mi,sanmıştım?

Bodrum,Nisan 2000