Saat 5 Şiiri - Kevser Kılınç

Saat 5,
Daha demi tutmadı çayımın,
Henüz güneş alacalanmadı.
Serçelerin sesi karatavuklara karışıyor;
Ve durmadan ötüyor, ötüyor…

Saat 5,
Oturduğum balkondan izliyorum sessizliği,
İzlediğim yerden gizliyorum kendimi.
Karşımda, yarım saattir çimleri sulayan,
Belediye işçilerinden biri…

Saat 5’i sabahın,
Minaresi gök kubbeye uzanan camiden,
Göğü dolduran tekbir sesleri.
Hemen sağımda asfaltı kaplayan,
Namaza giden ayak izleri…

Saat daha 5,
Kafamı kaldırdığımda görüyorum bir kafa,
Bulutların ressamından bir kesit.
Deniz, dalga dalga dizilmiş safa,
Hal böyleyken ne avam kalıyor, ne de elit…

Saat 5 dedik ya,
Selam veriyor karşı komşunun balkonundan,
Tellerde uçuşan birkaç elbise,
Yalnız dolaşıyor sokakta bir adam,
Gölgesini yitirmiş, onu arıyor
Üzülme be adam, akşama bulursun
Diyorum içimden…

Saat 5’i 1 bile geçmiyor,
Dedim niye geçmiyor bu zaman,
Yelkovan mı kaçtı, akrep mi terk etti?
İndirdim saati donuk bakan duvardan,
Meğerse saat durmuş abi…