Geri Kalanım Şiiri - Kevser Kılınç

Toprağı gömmek mi, gömülmek mi toprağa,
İsimsiz bir hüznün düşmek gibi kucağına
Var edene varmak yok olduğunda
Bir bedbahtlık ülkesine gömüldü adım…

Mahrumiyet mi, mahrum etmek mi kendini
Rahminde taşımak gibi merhameti
Yağmak ruhuna, ruhunu sağmak gibi
Bir bedbahtlık ülkesine gömüldü şanım…

Sanmışlık mı, sanılmışlık mıdır keder
Ceza mıdır taş kalplere, ödül müdür heder
Kesmek gölgeyi, gölge ki dikilmeyi bekler
Bir bedbahtlık ülkesine gömüldü canım…

Düşünce ambargosu için birkaç metelik,
Vergisi ağırdır düşünmenin, sonu delirmişlik!
Ya asırlıktır bu fikir yahut saniyelik
Bir bedbahtlık ülkesine gömüldü malım…

Üç buçuk sözle idare edilir yedi düvel,
Gaiplerden sesler: Bırak bu işi, kendine gel!
Bir adım, limon suratlı, sarı dişli ve kel;
Bir bedbahtlık ülkesine gömüldü us çakım…

Villa, yat, köşklerde kiralık kalplerle,
Satılmış ruhlar, kullanılmamış beyinlerle
Akıl ticareti, pazarlık; kaçık bir bilge ile
Bir bedbahtlık ülkesine gömüldü geri kalanım…

Kutsiyeti azabın, git. Gelme. Bekle ve otur,
Çıkar beynini çocuğum, bir şeker gibi somur
Nasılsa kapitalizm seni de oturtur
Bir bedbahtlık ülkesine gömüldü bahtım…