Saat 04.34 Şiiri - Bestami Tatar

Saat 04.34 geçiyordu. çayımı bitirecektim içerde bozulmamış bir yatak beni bekliyordu. uyuyacaktım. saat 12 ye saatimi kuracak,ama çalan alarm sesiyle ible uyanamayacaktım. yorgun olacaktım halsiz ve bitkin, yemek yemeye bile takad kalmayacaktı. gene uyuyacaktım. uyurken birkaç rüya görecektim. rüyamda senle konuşacaktım. öylesine rahat olacaktım ki buna bende şaıracaktım. seviyorum diyecektim, yüzünü kulagını öpecektim. sarılacaktım gülecektim. ben böyle napıyorum diyecektim. uyanacaktım, saate bakacaktım. amann gene yemek vaktini geçirmişim deyip oflayıp poflayıp gene uyuyacaktım. bu böyle akşama kadar sürecekti. nede olsa bugün pazardı,p.tesiydi,salıydı farketmezki. ne de olsa sen yoksun. uyanıp da ne yapacagım ki. kim çeker sohbetimi, kim gelir benimle gezmeye, kim içer yeni demledigim çayımı. kim okur bu şiiri. ne de olsa sen okumuyorsun degil mi. okursan altına bir yorum yaz yada gizliden çaldır beni. ben anlarım sen oldugunu. müsadenle uyuacagım. çayım bitti. içerde bozulmamış bir yatak beni bekliyor. görecegim rüyaların kasetlerini yatagımın yanına koydum. ben uyurken siz bir film izleyeceksiniz. gülmekten kopacak, ben aglarken siz hiç üzülmeyeceksiniz. ben uyurken ölecegim...
28.12.2009