Ş(ik) ayetname Şiiri - Mustafa Erkenekli

Çok şey mi istedim Yüce Mevla’dan?
Şu yalan dünyada eşim olsaydın.
Kim korkar sevdiğim kemden, evladan?
Baharım, hazanım, kışım olsaydın.

Yalnız ben olsaydım tüm avanında, (*)
Beni taşısaydın her an canında.
Katık mı isterdim, senin yanında?
Sen benim ekmeğim, aşım olsaydın.

Acılar, içine çekmezdi beni,
Ateşe düşsem de yakmazdı beni.
Hatta ölüm dahi yıkmazdı beni,
Sırtımı verdiğim peşim olsaydın.

Aklımda, kalbimde yitirmediğim,
Anlata, anlata bitirmediğim.
Geceden sabaha götürmediğim,
Hayıra yorulan düşüm olsaydın.

O zaman görürdü, felek boyunu,
Alıp getirse de bütün soyunu.
Kaybetmezdim asla ben bu oyunu,
“Hepyek”im, “dubara”m, “şeş”im olsaydın.

Dudağım sevdanın badesin içse,
Gözlerim sadece cemalin seçse.
Yirmi dört saatim, seninle geçse,
Uğraşım, meşgalem, işim olsaydın.

Gıdamı, suyumu aşktan alırdım,
Aç-susuz bir ömür boyu kalırdım.
Allah’ın en zengin kulu olurdum,
Cebimde kuruşum, beşim olsaydın.

Seninle ağarır gecem, gündüzüm,
Bahara dönerdi, kışım ve güzüm.
Ağlıyorken bile gülerdi yüzüm,
Gözümden dökülen yaşım olsaydın.

Dünyada sevdana ben mihmandardım,
Aşkın içimdeyken dağlar kadardım.
Bütün hayatımı sana adardım,
Sen aklım, sen fikrim, başım olsaydın.
Şu yalan dünyada eşim olsaydın.

16.04.2007
G.

(*) Avan: Anlar, vakitler, zamanlar.