Rüzgarın Şarkısı Şiiri - Ali Can Atalay

Uyuyakaldım; aşkının dudaklarını okuyan ninnisine.
Yazdım ismini içimdeki gökyüzünün has mavisine
Ve gözlerinse mecazlarım, mum ışığının manisine,
Hapseder mehtap belki bizi, bir akdeniz defnesine.

Duyuyor çığlıklarımı sesin kadar uzaktan bir âmâ.
Mecbur tüm mısralarım gözlerinden gelen ilhama.
Bir şiirsin sen; gözlerin, semada ışıldayan hilal mi?
Çizdim gökyüzüne ay ışığını, rayihan bir nihal mi?

Kalbimin her ritmini gözlerinde sayacağım.
Ay ışığının mavisine gözlerini susacağım.
Ben gökyüzüyüm, gözlerine susayacağım;
Susarken düşündüm, düşünürken susacağım.

Oku bu mektubu, yüzündeki güller gülsün;
Gülümser ay ışığı, bahar kokan bir gülsün.
Gül serptim düşlerine, kalbinden hürsün;
Kanlı mehtap gönlümü, sahillere sürsün.

Rüzgarın şarkısı manolyalar ellerinde uyansın.
Yağdık yine yeryüzüne, ışığın ile su yansın.
Sil buğulu camını, canımı bulduğum rüyamsın.
Canandır canımın içi, gözlerinden su yansır.