Rüzgarın Öğrettikleri Şiiri - Sinan Bayram

Rüzgâr esti bugün,
ve ben hiçbir şey sormadım ona.
Çünkü rüzgâr, yalnızca geçer,
ve geçmek onun doğasıdır.

Ağaçlar eğildi biraz,
yapraklar kendi dualarını mırıldandı,
ben ise sadece baktım.
Bakmak, anlamaktan daha gerçekti o an.

Bir çiçeğe “niçin açıyorsun?” demem,
çünkü o da bana “niçin soluyorsun?” demez.
Biz aynı dünyanın iki farkında olmayan yanıyız.

Bazen gökyüzü grileşir,
ve ben üşürüm — o kadar.
Üzüntü diye bir şey yok aslında,
sadece hava değişir.

Ben insan değilim belki de,
sadece düşünen bir doğa parçasıyım,
kendini fazla ciddiye almış bir yaprak gibi.

Ama ne çıkar?
Güneş doğarken düşünmem,
gülümserim sadece —
çünkü o da beni düşünmeden ısıtır.

Sinan Bayram