Rüzgar Çeker Yel İter

gazel olup dalından düşen bir yaprak mahkum olur rüzgara yele
hangi tarafa eserse yolu uzar gider o yöne
dönemez geriye düne bakamaz doğan doğacak güne
koşar rüzgar yelin gücünce ama değil yarına
sürükler götürür onu bilinmeyen meçhule

sonunda takılır bir çalıya rüzgar iter yel çeker
parça parça bölünerek ufak ufak dağılır
toz toprak duman içinde bir meçhulde uzaklara
kaybolur gider

hasret gurbetin beni düşürdü işte misali o yaprağa
ne döne biliyorum düne ne umut bağlayabiliyorum yarına
bakamıyorum doğan doğacak güne

sensizlik rüzgar yel hasretin çalılık dikenlerle dolu dal
parçalanmış param parça bölünmüş bende
hal içinde haller dolu perişan hal
ne belli yön ne belli yol
hasretiyin gurbetinde sensizliğin meçhulüne
kaybolup gidiyorum yar

kölecioğlu kaybolup gidiyorsun
hasret gurbetinde yarsızliğın meçhulüne
dönmüş bahtın aşk sevdada sonbaharın gazeline

Ahmet kölecioğlu 27-09-2013