Rüzgar Şiiri - Derya Derin

Kimsesizdi her biri…
Uzun kollu, karanlık giysili yalnızlığın
Biri sağında öbürü solunda bekliyordu.
Akıllarında delice bir fikir dolanıyordu:
Başka bir yalnızlığa gittiler.

Birken iki oldular.
İkiyken üç…
Üçken dört…
Çoğaldıkça çoğaldılar.
Kırık aynalarda birleştiler.

Sevdaları ateştendi.
Bile bile koştular.
Koştular ve yandılar.
Cayır cayır…
Sise dönüştü tenha bakışlar.

Bir yerleri olmadığı için
Kimse fark edemedi onların başına geleni.
Geride olanları anlatacak
Bir rüzgar vardı şahit
O da esti durdu delice
Yalnızlığa doğru…