Şimdi kendimi kapatılmış bir zarf yalnızlığına çekiyorum.
Pulsuz, adressiz bir zarf yalnızlığına.
İçimde olanları, içimde yazanları kimse bilmeyecek.
Özlemenin sevişmek olmadığını,
bir karanlık için geceye ihtiyaç duyulmadığını,
aşık olmak için de karşılık gerekmediğini hiç bilmeyecekler.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.