Ufka düşen ümitler Şiiri - İlyas Kaplan

rüyalar akar gecenin yamacından
kıyısında yüreğime dokunan rüzgarları
kalbimin sağır duvarlarına can suları
bengisular yürütürüm
varlık çökse de vakit tükense de hayat sönse de
yıldızlar ışığını yitirse de, gökler yarılsa da

bin sabah ümidim söndürülse de
karanlığın göğsünden emzirilir geceler

her terk etmenin bir bedeli var
yelkovan da akrep de dolanır hala
dal budak salar gibi kara bahtımın üzerinde
geçmişin buğusuna sarmadan

kalpte ki aşk seviyesini ölçülür en ince cetvelle
geride bırakılanları ,ufka düşen ümitleri

küllere bulanmış ,duman içinde
serapa ayrılıklar devşirmeye kalkarım
kendime ulaşmaya ramak kalır
yürüyen gölgemmiş meğer
bir başka yürüyüşmüş geceleri
kanar sokaklarında ayaklarım kan revan

yüz ki kir toz içinde
hicran düşer üşüyen çaresizliğe

tik taklar sonumun ayak sesleri
kayıyor bastığım zemin
devriliyor yaslandığım duvarlar
vuslat anları kıyısından köşesinden yırtılıyor

hiç bilmez misin
kırık bir kalbin ateşli yakarışlarını,
ince sızılarını
bilmez misin yüreğin saf sesini

zamanın nehrinde akıp gidiyor rüzgarlar
terk edişler, yok oluşlar ardı sıra

redfer