Rûya Naati Şiiri - İbrahim Samet

İsminle zemheri kış bahar oldu
Geceyi gündüz eden bir hâr oldu
İsmin dilde tatlı bir şerbet gibi
Gönüllerde volkan gibi nâr oldu

Gayrı sonsuz gül mevsimi geldi hey
Gayrı uçsuz manzaralar geldi hey
İrin damlayan hayat membağına
Cennet ırmağından bahar geldi hey

Sensiz beldeler hicrana yar oldu
Tebessümler dilde ah-u zâr oldu
İsmin abu hayat bahşeder gibi
Gönüllerde çağlayan pınar oldu

Hakk'ın hazinesinden zer geldi hey
Kainatın süsü ziver geldi hey
Nursuz ışıksız kalmıştı bu dünya
Yıldızlardan dahi enver geldi hey

Seni tanımayanlar gedâ oldu
Artık onlardan feryat nidâ oldu
Bunca sensiz kalmışlıklar ardından
Vuslatına nice can fedâ oldu

Kutlu nur dağından haber geldi hey
Tüm cihana müjde sefer geldi hey
Ağma medeniyetlerin bağrına
Doğru yol gösteren rehber geldi hey

Gayrı mağlubiyet dahi kâr oldu
Mazlumlar ordusuna serdar oldu
Kesretsiz esenlik geldi O’nunla
Dava-i ilahi payidar oldu

Kainata İns-ü âzam geldi hey
Binizam ülkeye nizam geldi hey
Bütün bozuk düzenlerin üstüne
Hakk’ın katından intizam geldi hey

Alem ateşinden pervane oldu
İzah-ı vasfına bigâne oldu
Gül cemalin bir lahza olsun gören
Masivadan geçip figâne oldu

Varlığımızın sebebi geldi hey
Ol Padişahın Habibi geldi hey
Karanlığı yırtıp ufkun ardından
Cihanın güneşi Nebi geldi hey

Çoban idi aleme sertaç oldu
Cümle mahlûkat O'na muhtaç oldu
Hakk'ın huzurunda eyledi talep
Ki sonra her secde bir miraç oldu

Nâdamet ikliminde kavrulurken
Ruhumun esenliği yel geldi hey

Toprağı yeşerten yağmur ardından
Kirleri arındıran sel geldi hey

Dil güzâf lezzetlerden bizariken
Ol Rahman ikramı a'sel geldi hey

Güneş solar gül cemalin kıskanıp
Güzeller sultanı güzel geldi hey