Öyle böyle geçer, gider bu dünya,
Herkes gördüğü rüyaya takılır.
Her rüya bir köpük, üstü rengarenk,
Zamanı gelince patlar, dağılır.
*
Toplayabilenler, yığmaya bakar.
Kimisi ne bulsa sağmaya bakar.
İnsan var, alamaz, hep kırar, yıkar.
Sonra her nefis toprağa çakılır.
*
Bu sahnede ne filmler oynadı.
Ne güzeller geçti, kanlar kaynadı.
Zalim, mazlum hiç birisi kalmadı.
Şimdi çok azına dönüp bakılır.
*
Krallıklar, prenslikler, beylikler,
Savaşlar, barışlar, birliktelikler.
İnanılmaz sonlar, o müthiş ilkler,
Çoğu ne hatırlanır, ne anılır.
*
Yaşarken öğrenir, anlar, biliriz.
Yol bulur, yol açar, gider, geliriz.
Neler neler yapar, inşa ederiz.
Su gelir kumdan kaleler yıkılır.
*
Herkesin rüyası düşü kendine,
Geçimi, davası, işi kendine,
Rüyalar biter mi? her insan yine,
Kendince rüyalar bulur takılır.
19.12.2010 01.10
Şahbettin UluatKayıt Tarihi : 19.12.2010 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Herkes kendi rüyasını yaşıyor dünyada. Kimisi ömrü boyunca kuş tüyü yataklar üzerinde yaşıyor bu rüyayı, kimisi zaman zaman yangınlarda, zaman zaman çimenlerde, zaman zaman da yatakta yaşıyor. Ömrü boyunca izbe yerlerde çalışanlarımız da var, hasta ya da eksik olanlarımız da; kazananlarımız da, kaybedenlerimiz de. Başkalarının ömrüne bir şey katanlar ya da bir şeyler koparanlarımız da var; kendi ömrüne bir şeyler katan ya da kendi ömrünü yiyenlerimiz de var. Bütün bu insanların hepsinin kendine göre rüyaları var; gerçekçi ya da uçuk, doğru ya da yanlış rüyalar. Bu şiir o rüyaların şiiri.
Hayırlı işlerle iştigal edenler elbette ki hayırlı rüyalar görürler!
Hayırlı çalışmalar kardeşim.
TÜM YORUMLAR (1)