RüveydA Şiiri - Sinan Karakaş

RüveydA
Sana sesleniyorum, dinle beni Rüveyda,
Zannetme bilmiyorum, durumunu Rüveyda,
Gündüz düşüncemdesin, geceleri rüyamda,
Bedenimle uzağım, ruhumla hep yanında.

Rüveyda yataklarda, hayatın eşiğinde,
Daha dün sallıyordum, seni ben beşiğinde,
Yarınlar elbet gaib, yarın her şeye gebe,
Umudu kaybetmedi, asil kişiliğinde,

Rüveyda hüzünlüdür, Rüveyda hasta bu gün,
Rüveyda yirmisinde, çekmekte acı hüzün,
Neden sarı yapraklar, neden gök yüzü kızıl,
Rüveyda bu dünyadan, sanki olmakta sürgün.

Her yağmur yağışında, şimşekler çaktığında,
Damladı damlayacak, gözüme baktığında,
Yağmur yeri ıslattı, gözyaşların da beni,
Umutsuz beklemekte, Rüveyda yatağında.

Ne kadar zormuş dedi, bir daha görememek,
İçimi yakmaktadır, göz göre göre gitmek,
Banada zor geliyor, yakmaktadır içimi,
Banada nasip olsa, keşke seninle ölmek.

Yanmak varmış bahtımda, öyle bir yanıyorum,
Rüveyda çekip gitti, ben öldüm sanıyorum,
Bu hasret bitmelidir, dayanmıyor bu yürek,
Adını sayıklıyor, adınla kanıyorum.