Rüveyda Şiiri - Murat Berkil

Beyhude kurak mevsimlerde gez
Sen yavru ceylan o tazı Rüveyda
Alnına yazılmış ezelde bir kez
Silinmez kalemle yazı Rüveyda

Her adımda yakın oldu uzaklar
Saçındaki aklar alnındaki arklar
Uçuştu takvimlerden bir bir yapraklar
Belli ki ömrünün güzü Rüveyda

Öyle yer etti ki kalp otağında
Kaderin bu demde yar dudağında
Biliyordun devası yok kaf dağında
Ölsen de gitmez bu sızı Rüveyda

Kıpkızıl bir göl ışıldayan bir ten
Açmıştınız o akşam melale yelken
Kimseler görmesin diyordun ya sen
Sazlıklar görmüştü sizi Rüveyda

Aşkı semalara koysan almıyor
Koysan yüreğine yine dolmuyor
Gördün ki hiçbir şey gizli kalmıyor
Rüzgar konuşturdu sazı Rüveyda

Elemli sözler söyletir bülbüle
Rengini o verir kırmızı güle
Ateşi çok parlak yanmazsa bile
Sönmezmiş aşkın közü Rüveyda

Sen konuş diyordun o susuyordu
Nemlenirken gözler konuşmak zordu
Leblerin o akşam adeta kordu
Sükuttur âşıkın sözü Rüveyda

Bir tılsımı bozayım diyerek güya
Uykuya dalar gibi dalmıştın suya
Son verdi bahtın o gün korkuya
Bir masalda peri kızı Rüveyda.