Rüstem Şiiri - Erkan Karataş

arzularına tutkun pala bıyıklı Rüstem!
hani köşede oturur, yanıbaşında kahvenin
bir mesele-i muammaki sakın sorma
zaman zor toparlamış yaşanmışı anılarda
sabahın soğuk ayazında
ayıları bırak insan zor uyanmakta
işte böyle bir sabahtı, limanda
yıkık dökük bir sandalın kıçında
dalgın dalgın açılıyor denize; özgürlüğe

dedim;
neylersin böyle gizlidendir kaçışın?
sorma dedi!
kendimden kaçmaktayım
bir garip durum anlamazsın,
hemcinslerimden
beni ben yapan binbir benden
bir garip durum dedim ya, aldırma
şöyle açılayım biraz
balıklar gibi dalayım derin dehlizlere
rüzgar gibi eseyim
bazen güzel ılık bir meltem
bazense lodos
dalgaları kapıp götüren
yelken olayım sarmalayayım mendireği
bir damla olayım
denizin tek bir hücresi
rüstemi bulayım açıklarda!
hainlikten,
kahpelikten,
yalandan dolandan
ucuz palavralardan,
kıskançlıktan,
yalakalıktan,
kinden nefretten cümle illetten...
hepside yapış yapış üzerimde
bırak artık gideyim yoluma
eğleme beni
bırakki uyutayım benliğimdeki beni
uyanmadan insan dostları
yeter eğleme beni!